Unschuldige Tränen

Aus Landschaftsgeschichten
Zur Navigation springen Zur Suche springen

D'Hiaslbäurin liegt im Bett
und seuftzt und lamentiert,
das ihr Maun, der neb'nbei steht,
gaunz zoghoft dabei wird.

Se wart'n schau de gaunze Nocht,
der Storch wü hoit net kemma,
des tuat se da oarm' Hiaslbau'r
recht schwa oft z'Herz'n nema.

"Mei Gott!" sogt a,"arm's' liab's Weib,
da Herrgott wird's wohl geb'n,
Das'd ma wieda g'sund wern tuast,
i kunnt jo nimma leb'n."

Do moant zu eam sei Weiberl drauf,
und locht a wengerl schier,
"geh hör do deat Woana auf,
du kaunnst jo nix dafür!"

Hans Pichler Hofedl