Schneck'n

Aus Landschaftsgeschichten
Zur Navigation springen Zur Suche springen

Des is' wos mit de Goart'nschneck'n,
wo sa se' teat [??] tan olleweu' vasteck'n,
und 'boi' sda s' goa' net braucha kaunst,
daun tret'st da s' deat [??] üwaroi' daun z'saum'.
Meist'ns hot ma de größte Not,
waun s' da' fress'n den Solot.
Host d' 'n frisch g'setzt und host a Freid',
schaust d' net, daun siagst d', dass se' de letzte grod va'greut.
Und auf oamoi', üwa' d' Nocht,
is' 's vorbei mit da Solotprocht,
de Schneck'n woar'n schnölla' wia mia,
so a Schneck is' do' a schnölles Tier.
Nua' waun ma an so an Schneck betrocht't
und a' de Müh' se' mocht,
kau' 's sei, dass ma an Neid fost kriagt,
waun ea' a so a Schleimspur ziagt.
Nua' is' ma maunchmoi' schau' so weit,
weu' ma in da Hektik unsera' Zeit
sogt: "I' steig' hiatzt aus
und ziag mi' z'ruck in mei' Schneckenhaus!"

Zusatzinfos

  • teat = ???
  • 'boi' = sobald
  • va'greut = verkriecht

Quellen

Hans Pichler, Hofedl