Wildschweiness'n!

Aus Landschaftsgeschichten
Zur Navigation springen Zur Suche springen

Es woa' so geg'n Ende Oktoba',
do sogt van Staumwirtshaus da' Oba':
"Wea' vo' eich, meine Herr'n,
essa't a Wü'dsau gern?
I' hob' in Ebenfurt a Tant',
de hot a kloa's Restaurant
und tuat olle drei - vier Wocha'
besondare Spezialität'n kocha'!
Desmoi' steht gaunz in da G'ham'
a Wü'dsau-Sautaunz aum Programm.
Sie lodart' eich recht herzli' ein,
de Pensionist'n und 'in Spoarvarein.
Es kunta'ts an kloan' Ausflug mocha
und kama'ts nu' za klassen Socha'."
"Nojo", sog i, "des kunnt' ma tuan,
es is' jo schließli' nix valur'n,
a so a Wü'dsau hot an Reiz,
weu' bei eich, do kriagt ma eh nix G'scheit's.
Do kau' ma habern, wos ma wü',
es is gaunz mies, dafia' net z' vü.
Ba eich do is' nua' de Supp'n wach,
dafia' is' owa' 's Fleisch recht zach,
de Pommes frites, de sand va'diarrt,
dass nua' aum Tölla' klirrt.
Und hobt 's a'moi' a Brettljaus'n,
do tat' oan' boi'd va'n Brettl graus'n.
Und aum Freitog einga' Topf'nstrud'l
is' hoa't a's wia de hü'zane Bud'l.
Es wiad Zei, dass ma a'moi' wos aunda's ess'n,
oi'so foah' ma heit' um a Wü'dsau, des is' aum Best'n."
Nau mia hau'm an Autobus gechartert,
dea' hot se mit uns owi g'martert,
zan Wü'dsautaunz noch Ebenfurt,
mia woa'n a so a Vierz'gi dua't,
de se' schau' g'freit hau'm auf a Leber,
oda' an Kruspispitz van Eber.
Heit' wea' ma uns wos Guat's va'gunna',
des Wossa is' uns im Mäu' z'saum'g'runna',
an jed'n auf da Foahrt
ban Denka d'rau', wos eahm dawoa't't.
Glei' noch da' Aunkunft woa 's a Gspuri,
do hot schau' au'g'faungt de Ramasuri.
Weu' kam dass ma 'aussi g'kemma' san',
faungan de erscht'n schau' zan tschecha'n aun:
erscht'ns weg'n da Auftauung
und daun nu' weg'n da Va'dauung.
Und waun i' hi'schau', glaub i' 's imma' so:
ba denan lernt de Wü'dsau schwimma' no'!
So sa'mma hoi't banaunda' g'sess'n
und hau'm g'woa't't auf 's Ess'n.
De Wirtsleit', de woa'n eh net feu',
do' daua't hot 's hoi't do' a Weu',
bis ollas 'bocha' und 'brot'n woa',
ba so vü' Leit' is' des do' kloa'.
Do schreit da Fraunz: "Wo bleubt de Sau?"
Da Koal glaubt, ea' frogt um d' Frau,
weu' ea' a biss'l schlecht tuat hea'n,
und sogt d'rauf: "De is' z' Haus in Wean."
Bis dass de Wia'tsleit' de Schlocht hau'm g'wunga',
do is' nu' vü' dua'ch d' Gua'gl g'runna',
und wia de Sau aum Tisch daun woa',
do woa'n a' schau' stocksteif a poa'.
Und etlich'n woa' schau' so mies,
dass goa' net g'neißt hau'm, wos des is',
wos owi baumpf'n in eah'n Schlund,
de Sau oda' den Jagahund!
Da Maier, dea' woa' b'sunders oa'm,
dea' hot 's nämli' a biss'l mit 'n Doa'm,
den hot de Fett'n dua'ch oi's g'riss'n,
schau' glei' hätt' a se' einibiss'n.
Va da Wirtin hot a se' erbet'n
fia's Hoamfoah'n a Hauffa' Serviett'n.
Damit ea' ba da' Geleg'nheit,
net kimmt in a Verlegenheit.
Wia s' daun ei'glod'n hau'm zan Schluss
de Leich'n in den Autobus,
hätt' hoi't soi'n a jeda' kriag'n
zan Speib'n a Sackerl wia ban Fliag'n.
Denn des is net Üwatrüb'n,
va' da Wü'dsau is' in Mog'n nix drinnenblüb'm.
Owa' sunst - des is' koa' Schmäh -
woa' da Ausflug gaunz OK.
Weg'n oana Wü'dsau sam'ma g'kuma'
und fünfa'zwoanz'g hau'm ma mitgnuma!

Quellen

Hans Pichler, Hofedl