Pfeifal

Aus Landschaftsgeschichten
Zur Navigation springen Zur Suche springen

A neix Pfeifal

Mei Votta hot de Körbal zum Hoiztrong und de Bes´n fürn Stoll imma söwa gmocht. Am Somsta Nochmittog hob i don immer den Hofkian miaßn. Dees woa monchmoi a gonz scheene Plogg, vor ollem noch n Strohfian. A im Stoi sand de Bes´n immer braucht woan. Net immer hob i de Oabat mit an rechtan Eifer gmocht.

Im Fruajoahr, wonn da Votta gsogt hot „Pock di zom wia gengan in de Donarin, Wiedl schneidn, do hob i mi gfreit. Do hot er sei Toschnmessal eingsteckt und wia sand losmaschieat.

De Donarin woa a gonz a feichte Wiesn, wo drei kloani Bachal gruna sand. Entlong der Bachal sand Staudn gstondtn, mit gonz longe schene oronschane Zweigal. Des sand Weiden hot da Votta gmoant und es gibt wöche die net in Bochnähe wochsn, de hom broate Blaa´l und Weiden die in Bochnähe wochsn hom schmole Blaa´l.

Auf an Stoakowie glei in da Nähe, sand Bieran gstondtn. De Bieran homma fieas Besnreisa braucht.

Donn hot da Votta sei Messal gnumma, a Nastl ohgschnidtn, hot sich des Nastal aufs Knia glegt, mitn Messastüh draufklopft und immer wieder a bissal umdraht. Dabei hot er gsunga „Trennerl geh geh, i wirf di in Schnee, i wirf di in Schindagro'm fressn di d' Meis und d' Scho'm“.

Noch a poa Runden klopfa, hot sich de Rindn vom Zweigal glest und ma hots noch Wunsch o´schneid´n kenna.

Mei neix Pfeifal hob i natürli glei ausprobiert, obs eh funktioniert. Es folgte ein Pfeifkonzert während mei Votta die longen frischen nu woachn Zweig der Bieran und Weiden obgschnittn und zombündlt hot. Mittanond hom wia don ollas hamgschleppt.

Am näxtn Tog nochn Mittogessn, mei do hots ausgschaut in da Kuchl. Auf n Fuaßbodn is des Bierareisa glegn und danehm de Weidenrua´n.

Da Votta hot mit 'n Messal de Weide, am Stülende d bissal auseinonder gschnittn, donn hot ma des gonze Zweigal ausanonda'ziagn kenna. Owa de woan nu imma z' dick zan Flechten und so hot ma des Innere des Zweigels des nu gonz woach woa – augschobt.

I bin immer auf an kloan Schomi gsessn und hob brav zuagroacht. Amoi a Reisig fian Besn, donn a Weidnruadn zum zaumbindn.

Im Radio homs Volksmusie gspüt, und ob und zua wor a Liadl dabei wo ma mitgsungen hom. Wia ma don fertig woan, de Besn don dogstondn sand, oana scheena wia da ondare, hom ma glei ausprobiert wöchana am bestn kiat.

Do hom wia noch a Freid ghobt, ober wonn im Summa der Hof voller Stroh woar und es wor Samstog Nochmittog, wors wieda vorbei mitn Oabeitseifa. Denn donn hots g'hoassn: Hofzomkian.

Zusatzinfo

Bieran = Birken

Quellen

Anneliese Gierer, Pöggstall