Loamdoaf am Bergal

Aus Landschaftsgeschichten
Zur Navigation springen Zur Suche springen
Verdutzt glotzt die Kuh. Was die Kinder wohl mit ihrer Glocke vorhaben? Foto: Christian Nagl

G'schichtl

Unweit fa unsan Haus is a kloan's Hügal, des hod fa uns Kinda a jeda kennt,
mia hom 's oafoch nur liebevoll "des Bergal" g'nennt.
Stundenlaung samma durt gsess'n, haum oft Raum und Zeit vagess'n.
Haum gsunga, spüd und plauscht,
nembei hod des Bachal grauscht.
San durt oft g'legn, dan oafoch nur in d' Woick'n schaun.
Do foit 's uns ein: damma do am Bergal uns a' Loamdorf baun!
Ois Baubewilligung sozusogn
miass'ma zerscht in Votan frogn.
Da Vota sogt: "Jo Kinda, wos datz dan heit so frogat schaun?"
"Vota, derf'ma durt am Bergal uns a' Loamdorf baun?"
"Freuli' derft's es baun, nua aufs Kiah Hiatn derft's hoid ned vagessn,
ned dass uns de Kiah de Ruam und 's Kraut ohfress'n!
Hintan Haus barra Runsn auf da Gschet'n nem da groß'n Stau'n,
do derfst fia eicha Dorf den Loam obaun."
Do woa ba uns Kinda de Freid riesengroß!
1 2 3 es geht schaun los.
Unsa Poit, des is schau'n a storka Wast'l,
dear fohrt mit'n Schugorm, drauf des Meutakast'l.
A' jeda hod grom und g'schaufit,
Koana hod sie ziead.
Daun hauma in Loam zan Bergal gfiad.
Meine Briada baun de Kiacha, groß und schen,
nembei duad da Pfoahof stei'n.
Mei Schwester baut de Schui, des hod an Sinn,
gleichzeitig is a' de Lehrarin.
's Nochbadirndl - i erinner mi genau -
de woar im Doarf de Bäckersfrau.
De hod - des woa Procht -
aus Loam kloanes Brot und Seumin gmocht.
Mia haum baut a Wirtshaus, sozusogn Beisl,
und am End van Doarf des Oarmanhäusl.
Gemeinsaum hauma baut, boid hauma 's g'schofft,
a' riesengroße Laundwirtschoft.
Mia haum baut Wohnhaus, Stodl, Stoi
und rundumatum an Zaun daun überoi.
Schein hauma 'spüd, des vagiess i nia:
de Fiachtanzäpfan worn de Kiah.
Jo und i woas nu gaunz genau:
de Fähranzäpfan worn de Sau'.
Oachln werd't 's a' jeda kenna:
des woarn bei uns de Henna.
Und runde kloani weißi Kieslstoa,
des woan im Nest de Oah.
Zwoa kuazi Steckan mitt'lgroß,
de hauma ein'spaunt daun ois Roß.
Da Nochbarbua spüd a nu mid,
er hod gsogt, er is da Schmied
und duat uns sozusogn
unsari Ressa neich beschlogn.
So hauma erschoff'n unsra eigne Wöld.
Do samma draufkemma, dass uns fia de Kiacha nu de Glock'n föd!
Jo des Rätsl des is schwea:
Wo nehm'ma bloß a Glock'n her?
Des gaunzi losst uns laung koa Ruah,
do hear'ma mit da Glock'n leit'n unsa Kuah!
"He Kuah, bleib steih'n, du blede Nock'n -
za wos brauchst dann du a Glock'n?"
Hiatzt brech'n aun ondare Zeit'n:
Mia miass'n mid da Glock'n leitn!
Jo mia Kinda, mia woarn listige Frotz'n,
mia miass'n da Kuah den Gora grotzn.
Sowos hod de Kuah am liabst'n meg'n -
schaun streckt s' uns in Hois entgeg'n!
Während mia ihr den Gora grotz'n, hot de Kuah ned kapiert,
dass ma ihr de Glock'n o'montiert.
Daun samma mid da Glock'n g'rennt, fost g'flog'n
und haum de Glock'n in unsa'n Kiachturm aufie zoag'n.
De Kuah schaut uns va da Weit'n zua, und ihre groß'n Aug'n losst s' zornig roin:
"De Kinag'frasta haum'ma mei scheini Glock'n gstoin!"
De Muata schreit: "Kinda kemmt'z ess'n, es is Zeit!"
Und mia haum zum Gebet hiatz mid da Glockn g'leit't.
Zum Schluß kimmt des ollabest':
Mir feian heut des Kiachweihfest!
An oidn Hefascheam ois Weihwossakess'l,
er hod a Lucka, rinnt a bissl
Ois Weihwossapinsl haum'ma nix G'scheit's ned gfund'n -
haum a Steckal gnuma und a Fetzal uma bund'n.
Unsa Franz ois geistli' Hear, stoiz duat er dahea maschiern,
und i' und da Sepp dan ministriern.
Und ne'm da Kiacha de Menschaschoa:
des is unsa Kirch'nchor.
Während der Segnung hod da Chor g'sungan "Lobet den Herrn!"
So soll dieses Dorf gesegnet wer'n.
Woch'n späta duri ban Stubnfensta außischau,
do kaun i' meine Aug'n ned traun,
do siach i' mit Entsetzen:
de Kuah durt si ban Kirchtuam in Hois owetz'n!
I schrei: "Blede Kuah, geh wega do - bist deppat?"
Do is da Kirchturm schaun auf Erd'n g'scheppert!
I renn, schrei, fluach und bet -
de Kua hod unsa gaunzes Loamdorf z'tret'!
Wia i zan Loamdorf kim, is schaun ollas 'spod
siach numehr wia de Kuah wegrennt und in Schwoaf aufdrad hod.
Öd is am Bergal woarn, traurig stad,
va Nord'n her da Schneewind waht.
Dichta Schneefoi deckt des Beagal zua,
des, des woa de Rache vara Kuah.

Kurz-G'schichtl

Unweit fa unsan Haus is a kloans Hügal, des hod fa uns Kinda a jeda kennt,
mia hom 's oafoch nur liebevoll "des Bergal" g'nennt.
Stundenlaung samma durt gsess'n, haum oft Raum und Zeit vagess'n.
San durt oft g'legn, dan oafoch nur in d' Woick'n schaun.
Do foit 's uns ein: damma do am Bergal uns a' Loamdorf baun!
[…] Hintan Haus barra Runsn auf da Gschtett'n nem da groß'n Stau'n,
do derfst fia eicha Dorf den Loam obaun."
Do woa ba uns Kinda de Freid riesengroß!
1 2 3 es geht schaun los.
[…] Mia haum baut Wohnhaus, Stodl, Stoi
und rundumatum an Zaun daun überoi.
Schein hauma G'spüd, des vagies i nia:
de Fiachtanzäpfan worn de Kiah.
Jo und i woas nu gaunz genau:
De Fähranzäpfan worn de Sau'.
Zwoa kuazi Steckan mitt'lgroß
de hauma ein'spaunt daun ois Roß.
So hauma erschoff'n unsra eigne Wöld.
Do samma draufkemma, dass uns fia de Kiacha nu de Glock'n föd!
Jo des Rätsl des is schwea:
Wo nehm'ma bloß a Glock'n her?
Des gaunzi losst uns laung koa Ruah,
do hear'ma mit da Glock'n leit'n unsa Kuah!
[…] "He Kuah, bleib steih'n, du blede Nock'n -
za wos brauchst dann du a Glock'n?"
[…] Während mia ihr den Gora grotz'n hot de Kuah ned kapiert,
dass ma ihr de Glock'n o'montiert.
Daun samma mid da Glock'n g'rennt, fost g'flog'n
und haum de Glock'n in unsa'n Kiachturm aufie zog'n.
[…] De Kuah schaut uns va da Weit'n zua, und ihre groß'n Aug'n losst s' zornig roin:
"De Kinag'frasta haum'ma mei scheini Glock'n gstoin!"
[…] Do kaun i' meine Aug'n ned traun,
do siach i' mit Entsetzen:
de Kuah durt si ban Kirchtuam in Hois owetz'n!
I schrei: "Blede Kuah, geh wega do - bist deppat?"
Do is da Kirchturm schaun auf Erd'n g'scheppert!
I renn, schrei, fluach und bet -
de Kua hod unsa gaunzes Loamdorf z'tret'!
Öd is am Bergal woarn, traurig stad,
va Nord'n her da Schneewind waht.
Dichta Schneefoi deckt des Beagal zua,
des, des woa de Rache vara Kuah.

Zielgruppe

ab 10 Jahren

Anwendung: Sommer

Botschaft

Kinder sehen die Welt noch mit anderen Augen und mit ein bisschen Geschick und Fantasie werden binnen kurzer Zeit ganze Dörfer gebaut!

Zusatz-Info

Dies ist eine Kurzversion des Gedichts "Loamdorf am Bergal". Ort des Geschehens ist ein Hügel nahe St. Oswald.

Quelle

Ignaz Leonhartsberger, Yspertal