Leabam

Aus Landschaftsgeschichten
Zur Navigation springen Zur Suche springen

Die Lärche

Es is' passiert vor laungan Joar'n,
de domoi's nu koane Yschpatola woa'n.
So maunche Oawat mochan de daun glei'
waun s' a do nu zimli' nei.

Oana ea' daun zuatrog'n hot,
ob s' schneid'n kin'an mit da Ziagsog'.
Do sogn's natirli' "jo" dazua,
und fia 's erschte do woa 's g'mua.

A feste Jaus'n, a wenig fett is' zwoa,
owa domois koana hoakli' woa'.
Koa Aungst van Cholesterin hot 's geb'n,
noch 'n Kriag woa nu nix van guat'n Leb'n.

Den Woid viazoag'n, des wiad nu g'mocht,
dea Mau' hot a Freid' und ea daun locht.
Bevoa a daun geht winscht a daun nu a guate Zeit
und auf d' Nocht gibt 's a Bia' daun heit.

Des san daun Bam' a dirre,
weu de haum koa Nod'lzierde,
und so stengan s' voa an Bam, de zwoa,
dea in Wirklichkeit a Lär'bam woa.

Se schneid'n und werkan wia de Wüd'n a
und schneid'n oan Bam' um den aundan ni'ra.
Do kimmt da Ferschta' und sogt: "Geh Noa',
des is koa Brennhoi'z, sondan a Tischlawoa"!

Es is' oft schwa' fia soiche Leit,
de dahoam woar'n, wo da Nod'lbam goa so weit.
Wo ba da Nordsee nua Staud'n stengan daun,
owa da Oane hot sicha' g'lernt davau'!

Quellen

Hans Pichler, Hofedl