Kriagszeit und Zaumbruch

Aus Landschaftsgeschichten
Version vom 16. April 2019, 15:52 Uhr von Christof K (Diskussion | Beiträge)
(Unterschied) ← Nächstältere Version | Aktuelle Version (Unterschied) | Nächstjüngere Version → (Unterschied)
Zur Navigation springen Zur Suche springen

Eine Geschichte aus dem Yspertal im Krieg und nach dem Krieg!

In Fünfavierzga-Joah' da Kriag woa aus,
es woa' a Zeit - rundum woa' 's a Graus.
De Russ'n woan im Laund,
und oan' hau'm s' daschoss'n daun,
es woa' a murd's Trumm Schreck,
weu' es woan sie'm Leit va' Oid'nmoa'kt daun weg.
Se san noch a poa' Tog do wida hoamkemma,
weu' urspringli' woi't' ma eah' 's Leb'n nemma.
Es hot se' aussag'stö't, dass des va Oi'tnmoa'kt neam't woa',
dea' den Russ'nleutnant sei' Leb'n hot g'mocht goa!
De junga' Mentscha hau'm se' va'steckt in Hei,
wei' s' net woi'n hau'm a Russ'nbraut daun sei'.
A' de Hamstera woa'n mit de' Rucksäck' untawegs za de Bau'n,
mit Stoff und G'waund und Socha' um wos zan Ess'n hau'm.
Es hot oi's meas'n in da G'hoama geih',
weu' offiziell hot 's net dea'fa' sei'.
Oa'moi' hau'm de Russ'n an Fleischhocka' dawischt,
dea' in sein' Rucksock Messa fia' d' Oa'wat hot g'richt,
den hätt'n s' schau' glei' daschlogn,
weu' nix Russisch ea' kau' sog'n.
Owa oana hot a biss'l Deutsch g'red't,
des hot den oama' Maun 's Leb'n g'rett't.
Woa'st d' untan Kriag net ba da Partei,
woa' des Wirtschoft'n oft a net schei'.
Nägl, Dochziag'l, oi's host d' nix kriagt mit da Koa'tn,
hot da Ortsbau'nrot wos baut, woa' nix zan dawoat'n.
Woa'n so maunche Mauna' Russ'n schau',
san' s' so maunch'n mit da Tosch'nuhr davau'.
Do haum s' g'schrian: "Uhra,Uhra";
und weg woa s' ohne Muara'!
So hot se' a' des Yschpatoi' dafaungt,
und warum, weu' s' zaumg'hoit'n hau'm und fest zuag'laungt!

Zusatzinfos

  • Mentscha = Mädchen
  • Russ'nbraut = Vergewaltigungsopfer
  • Hamstera = Städter, die Waren gegen Essbares tauschten
  • in da G'hoama = im Geheimen, nicht öffentlich
  • die Partei = (hier:) NSDAP
  • Ortsbau'nrat = Rat politisch geschulter Bauern im 2ten Weltkrieg

Quellen

Hans Pichler, Hofedl