Bruada Ba'm

Aus Landschaftsgeschichten
Zur Navigation springen Zur Suche springen

Du stehst voa an Ba'm,
es geht da wia in an Tra'm,
zerscht siachst amoi de Rind'n,
de tuat va an hoat'n Leb'n künd'n.
Aum untan Oat van Staum
do haums an Zweitn dauna tau'.
Do wiad eahm goa net guat gschegn sei,
waun sei Gspau' geht danebn ei'.

Und so is hoit a wia ba uns im Leb'n,
de untan Äst san fia 's irdische Streb'n,
se stengan do hoit bergo'
und hängan wia mia aa oft so do'.
De owan Äst de stengan geng an Hümmi',
es strebn olle in de Heh so zimmli'.

Jo weg'n den Wegastea'm va sein Gspau'
so trest't a se und faungt an zweitn Wüpfi au.
Wia guat des tuat bei Stuam und Reg'n,
hot ma do sein Gspau' daneb'n,
waun da Wind in de Wüpfi singt,
do a Duett zan Hümmi kimmt.

Owa im Fruijoa sodaun
faungt a 's Wossa van Bodn zan ziagn au'n.
So lebt da Ba'm, va Luft, Liacht und Wossa,
de Edl is a moadsdrum Ba'm, a grossa.
Du kau'st, waund 's windstü is, do kaust as hea'n,
wia de Natua tuat oiweu den Herrgott va'ehr'n.

Hiatzt frog i di: mochan mia des a so guat,
dass ma unsan Schöpfa daunka und verehr'n foat und foat?
Oda brauchan mia unsan Herrgott nua daunn,
waun 's uns schlecht geht und mia neam'd mea um uns haum?

Zusatzinfos

  • Oat = das (!) Ort. Die sächliche Bezeichnung kommt aus dem Althochdeutschen, bezeichnete ein Ende oder eine Spitze und ist hochsprachlich-bergmännisch nur mehr als Ende einer Stollen- oder Tunnelstrecke in Gebrauch - wenn man sich an deren Ende befindet, ist man vor Ort.
  • Gspau' = Gespann, hier auch im Sinne von Partner
  • wegasteam = wegsterben
  • Edl = Erle

Quellen

Gedicht aus der Fastenzeit 2002

Hans Pichler, Hofedl