Bauernstaund

Aus Landschaftsgeschichten
Version vom 8. November 2019, 16:19 Uhr von Christof K (Diskussion | Beiträge)
(Unterschied) ← Nächstältere Version | Aktuelle Version (Unterschied) | Nächstjüngere Version → (Unterschied)
Zur Navigation springen Zur Suche springen

I glaub (und des is' wundaschei'):
da' Bauernstaund kau' net unta'geih',
so vü' sand nu', de gengan net weg
und hau'm eah' Herz aum recht'n Fleck.

An Bau'n, der seine Fö'da' baut,
is' d' Hoamat erscht gaunz au'vertraut,
und glickli', wea' a Bäurin hot
oi's G'hüf'n und oi's Kaumarod.

Gaunz sö'bstva'stendli' is' des net,
va' an leichta'n Leb'n wia'd heit' vü' g'red't.
De Junga' pockt 's oft wia a Rausch,
do' meist'ns is' 's a schlechta' Tausch.

Wos lockt und kimmt, is' oft a Schund,
oi'weu' wia'd 's Volk van Laund hea' g'sund.
A neiche Zeit, i' los' ma 's g'foi'n
und mecht' koa' finsta's Bü'dl moi'n.

Da Fleiß van Bau'n sei Ehr' und Treu',
de wea'n net oi'd und sand nia neu.
Da Bauernstaund wia'd oft valocht,
ma moa't, dass d' Technik eh oi's mocht.

Regiert hiatzt a' aum Laund d' Maschin',
waun eing ban Tog im 'Troad'fö'd d'rin'
ban oa'bat'n da' Herrgott 'gegn't,
so bitt't's, dass er 'in Bauernstaund segn't!

Quelle

Leopold Hackl, Reitzendorf, Martinsberg

Aufgeschrieben von Hans Pichler, Hofedl